صفر تا ۱۰۰ جوشکاری ترمیت

آشنایی با جوشکاری ترمیت

جوشکاری ترمیت یا به انگلیسی Thermit Welding یک فرآیند جوشکاری ذوبی است که در آن با استفاده از یک ماده انفجاری که حرارت زیادی ایجاد می کند ،گرمای لازم برای ذوب لبه های ماده و اتصال آنها فراهم می کنیم.
جوشکاری ترمیت یکی از قدیمی ترین روش های جوشکاری می باشد که هم اکنون کم و بیش در برخی از کاربرد های صنعتی از آن استفاده می شود اما امروزه به علت برخی از ضعف های که این فرآیند دارد مانند عمر پائین خستگی اتصال جوشی کاربرد این روش فقط در محل های دور از دسترس که معمولاً امکانات لازم از قبیل برق برای انجام جوشکاری نمی باشد باقی مانده است.
روش انجام این نوع از جوشکاری بسیار شبیه به ریخته گری است که دو قطعه ایی که نیاز است به هم جوش داده شود در درون یک قالب قرار می گیرند و سپس ماده منفجره را به نحوی قرار می دهند که پس از انفجار ، مذاب لازم برای اتصال دو قطعه را فراهم کند

واکنش انفجاری در جوشکاری ترمیت

همانطور که اشاره شد ماده منفجره حرارت لازم برای ذوب لبه های قطعه کار را ایجاد می کند لذا ماده انفجاری باید نوع و مقدارش به ترتیبی انتخاب شود که قادر باشد این مهم را انجام بدهد.
متداول ترین ترکیبی که برای ایجاد حرارت لازم برای جوشکاری ترمیت است ترکیب اکسید فلز و پودر آلومینیوم می باشد که در نهایت محصول خروجی فلز و اکسید آلومینیوم به علاوه حرارت خواهد بود.

گرما + فلز + اکسید آلومینیوم → پودر آلومینیوم + اکسید فلزی 

کاربرد جوشکاری ترمیت

واکنش ترمیت در سال ۱۸۹۵ میلادی توسط دکتر هانس گلد اشمیت (Hans Goldschmidt) در آلمان کشف شد و سپس در آمریکا از این واکنش گرمازا برای استفاده در اتصال واگن های قطار استفاده شد و سپس از آن به بعد بود که این روش ، به عنوان یک روش جوشکاری به دنیا معرفی شد.

امروز این روش جوشکاری در کاربرد اتصال ریل های راه آهن در کشور های پیشرفته به علت ایجاد مشکلاتی از قبیل اعوجاج های جوشی و عمر خستگی پائین با سایر روش های پیشرفته تر جوشکاری جایگزین شده است ولی هنوز در سایر کشور های کمتر توسعه یافته این روش به علت سادگی و ارزان قیمت بودن کاربرد دارد.